04.12.2012

ՍԵՐ և ՇՆՈՐՀ + ֆիլմ

Նոյեմբերի 24-ին Սուրբ Գայանե վանքին կից փոքրիկ սրահում ուրախություն էր. այս վանքում արդեն 2 տարի գործող և Սուրբ Գայանե կույսի բարեխոսությանն արժանացած ՄԱՆԱՆԱ ծրագիրը վերստին համախմբել էր իր հին ու նոր անդամներին` մասնակցելու «ՍԵՐ և ՇՆՈՐՀ» խորագիրը կրող միջոցառմանը։ Նախաձեռնությունը հենց ծրագրին մասնակից երիտասարդներինս էր։ Մթնոլորտը ջերմ էր ու ընտանեկան։ Հանդիսությունը մեկնարկեց Տերունական աղոթքով, ապա Մանանայի շնորհաշատ երիտասարդները՝ Թամարան, Աստղիկը, Անուշը, Արփինեն, Ավնիկը, Հարությունը, Դիանան, Լուսինեն, Լուիզան և մյուսները ներկայացրեցին իրենց ստեղծագործ ջանքերով կյանքի կոչված արվեստի գործերը՝ սրբանկարներ, գեղանկարներ ու գծանկարներ, գոբելեն և ասեղնագործություն, քանդակներ և զարդեր...

03.12.2012

Հայ ընտանիքը եւ ամուսնալուծության խնդիրը` ըստ Եկեղեցու

«Տղամարդը և կինը երկու նոտաներ են, առանց որոնց մարդկային հոգու լարերը չեն տալիս ճիշտ և լրիվ ակորդ»,-ասում է Ջ. Մաձինին:

«Մանանա» երիտասարդական ծրագրի շրջանակներում հերթական կիրակի օրը Մալաթիայի Սբ. Աստվածածին եկեղեցու կից սրահում զրույց ծավալվեց «Հայ ընտանիքը եւ ամուսնալուծության խնդիրը» թեմայով: Օրվա բանախոսն էր Սարգիս սարկավագ Գալամդարյանը, ով այժմ իր ծառայությունն է մատուցում ՀՀ ԶՈՒ Հոգևոր Առաջնորդությունում:
Ամուսնությունը մեր Եկեղեցու խորհուրդներից մեկն է եւ կոչվում է Սուրբ Պսակ: Ծննդոց Գիրքը պատմում է, որ Ադամը, բոլոր կենդանիներին անուններ տալով, չի գտնում իր նմանությամբ մեկին, ով կսփոփեր իր միայնությունը: Եվ Աստված քուն է բերում Ադամի վրա` նրա կողոսկրից ստեղծելով Եվային: «Ուրեմն, ընտանիքի ստեղծման առաջին պայմանը տարասեռությունն է, քանի որ Աստված չի արարում հենց Ադամ, այլ մեկին, ով նման էր նրան` որպես մարդ արարած, բայց եւ տարբերվում էր նրանից: Աստված կնոջը նաեւ կյանք պարգեւելու մեծագույն շնորհը տվեց, այդ իսկ պատճառով առաջին կինը կոչվեց Եվա` կյանք»:

28.11.2012

«Մանանա»-ն ինձ համար երկրորդ ընտանիքն է դարձել...»

«Մեծ սեր, ջերմություն, ուրախություն, համախմբված երիտասարդ ուժեր, օրհնություն…»,- Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածնի «Մանանա» երիտասարդական-քրիստոնեական ծրագրի մասնակիցների ուխտի մասին մեզ հետ իր տպավորություններն է կիսում Մարիամ Մարիկյանը: Օրերս Հայ Առաքելական Եկեղեցին տոնախմբեց Սուրբ Հրեշտակապետների եւ երկնային բոլոր զորությունների տոնը։ Այս առիթով «Մանանա»-ի անդամների մասնակցությամբ կազմակերպվել էր ուխտերթ, որը մեկնարկեց Զվարթնոց տաճարից եւ ավարտվեց Էջմիածնի Սրբոց Հրեշտակապետաց եկեղեցում` Սուրբ եւ Անմահ Պատարագի մասնակցությամբ։ Պատարագից հետո երիտասարդները հնարավորություն ունեցան մասնակցել կազմակերպված ֆլեշմոբային նախաձեռնությանը. համատեղ ուժերով գունավորելով տառերը` երիտասարդները ստացան ուխտի նշանաբանը`«Ձեր ամեն ինչը սիրով թող լինի»: Այս խոսքերը Պողոս Առաքյալի` Կորնթացիներին ուղղված նամակից են: «Նշանաբանը նպատակ ուներ «Մանանա»-ի երիտասարդներին հիշեցնելու սիրո մասին, որով պիտի առաջնորդվեն ամեն ինչում եւ ամեն մեկի հետ: Այն նաեւ բացականչություն ու կոչ էր փողոցով անցնողներին եւ ողջ մարդկությանը` ամեն բանում սերը գերադասել ամեն ինչից»,- ասում է ծրագրի կազմակերպիչներից Տ. Հուսիկ քահանա Սարգսյանը: «Օրն անձրեւային էր, բայց մեր ընդհանուր ուխտը լուսավորեց ու ջերմացրեց թե՛ ներաշխարհը, թե՛ օրը: Հաճելի էր տեսնել մարդկանց, որոնք հետաքրքրությամբ հետեւում էին ճանապարհով քայլող ուխտավոր հավատացյալներիս՝ այդ թվում եւ հոգեւորականներին: Նման դեպքերում ստացվում է, որ «եկեղեցին» է քայլում մարդկանց ընդառաջ եւ փնտրում նրանց:

«Մեր սեղանի վրա դրված Աստվածաշունչը չպետք է փոշոտվի». Տ. Վարդան աբեղա Նավասարդյան

Օրերս Մալաթիայի Սբ. Աստվածածին եկեղեցու կից սրահում «Մանանա» երիտասարդական ծրագրի հանդիպումն էր` «Ո՞վ է քրիստոնյան» թեմայով: Օրվա բանախոսն էր Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածնի միաբան, ՔԴԿ տնօրեն Տ. Վարդան աբեղա Նավասարդյանը:
Ներկաների հետ ծանոթանալուց հետո հոգեշնորհ հայր սուրբն անցավ բուն նյութին: Նշեց, որ իսկական քրիստոնյայի կոչմանն արժանի դառնալու համար պետք է հետեւենք Քրիստոսին, ապրենք Նրա պատգամներով: Իսկ Քրիստոսին հետեւելու առաջին նախապայմանը Նրան ճանաչելն է, գիտակցելը, որ Նա է մեզ կյանք պարգեւել, Նա է մեր կյանքը պահպանում, խնամում: Տերն ուզում է, որ մոտենանք Իրեն, ճաշակենք Իր սուրբ մարմինն ու արյունը, Աստծո խոսքերի ու խորհուրդների քաղցրությունը զգանք:
Հոգեւորականի խոսքով` մարդ արարածը ոչ միայն ֆիզիկական էակ է, մարմին ունի, այլ նաեւ` հոգեկան, եւ հոգեւոր սնունդը, հոգեւոր աճը նույն չափով կարեւոր է մեզ համար, որքան ֆիզիկականը: Մենք միշտ կարիք ունենք մեր հոգու այգին ջրելու, մեր հոգու ծարավը հագեցնելու: Իսկ այս ամենը Քրիստոս է պարգեւում մեզ: «Ով որ խմի այն ջրից, որ ես եմ տալու նրան, յաւիտեան չպիտի ծարաւի»,-ուսում է Տերը: «Այս ճշմարիտ կերակուրն անհրաժեշտ է, որպեսզի ճանաչենք եւ կարողանանք զատորոշել, տարբերակել չարը բարուց, իմանանք` ճիշտ, թե՞ սխալ ենք վարվում մեր կյանքում, գիտակցենք մեր մեղքերը, զղջանք, ապաշխարենք: Մեզանից շատերն են ասում, որ եկեղեցի գնալով հանգստանում, խաղաղվում են. ուրեմն, հոգեւորին հասնելը, հոգեւորը ճանաչելն ու այդ աշխարհի մեջ ապրելն ամենակարեւորն է մարդու համար»:
Իսկական քրիստոնյա լինելու համար պետք ապրել քրիստոնեական արժեքներով, Ճշմարիտ կերպով հետեւել Սուրբ Գրքի պատգամներին, որի անբաժանելի մասն է կազմում բարի, առաքինի, համբերատար, ներող, գթասիրտ, ողորմած լինելը, կարիքավորներին օգնելը. չէ՞ որ ամեն մի այսպիսի քայլ մեզ մոտեցնում է Աստծուն, արժանի դարձնում Երկնքի արքայությանը:

Ինչո՞ւ է անհրաժեշտ հոգեւորականի ներկայությունը բանակում. Պատասխանում է հոգեւորականը

Հայ եկեղեցին դարեր շարունակ եղել է զինվորի կողքին և այդ նվիրական գործը շարունակում է նաև մեր օրերում: Հոգևորականի դերի, նշանակության և առաքելության մասին Մալաթիայի Սբ. Աստվածածին եկեղեցու կից սրահում «Մանանա» երիտասարդական ծրագրի հերթական հանդիպմանը երիտասարդների հետ զրուցեց բանակի հոգևոր սպասավոր Հովհաննես սարկավագ Ասատրյանը: Նա նշեց, որ հոգևորականը մեծ դեր ու առաքելություն ունի զինված ուժերում, քանի որ բանակում ծառայում են մարդիկ, ովքեր ևս պահանջ ունեն հոգևոր սննդի, պահանջ ունեն լսելու Աստծո խոսքը, ճանաչելու Ավետարանը:
Բանակում հոգևոր ծառայողներին միջազգային տերմինով անվանում են կապելաններ: Այս բառի առաջացումը վերաբերում է 4-րդ դարին: Համաձայն ավանդության` մի անգամ Սուրբ Մարտինը` դեռ երիտասարդ զինվորական, տեսնում է փողոցում սառչած մի աղքատի: Ապագա սուրբը պատռում է իր զինվորական թիկնոցը (կապպուն) երկու մասի և մի մասը տալիս է աղքատին: Այդ նույն գիշեր աղքատը հայտնվում է Մարտինի երազում և ասում, որ ինքը Հիսուս Քրիստոսն է: Սուրբ Մարտինի այդ կապպուի մի մասը ֆրանսիական բանակում դառնում է երկրպագության առարկա: Հատուկ նրա համար ստեղծվում է եկեղեցի (շարժական եկեղեցի. հիմնականում պատերազմների ժամանակ, երբ հոգևորականները գնում էին զորքի հետ, նրանց համար պատարագ մատուցում և հաղորդություն տալիս, որից հետո էլ դուրս գալիս պատերազմի)` կապելա, իսկ այնտեղ ծառայող հոգևորականին սկսում են անվանել կապելանուս:

16.11.2012

ԿՆՈՋ ԴԵՐԸ ԵԿԵՂԵՑՈՒՄ

«Ընտանիքը նման է եկեղեցու, որի քահանան մայրն է».
Գարեգին Ա Հովսեփյանց Կաթողիկոսի այս խոսքերը վկայում են, որ կնոջը մեծագույն դեր եւ առաքելություն է վստահված: Այդ դերի եւ առաքելության մասին Մալաթիայի Սբ. Աստվածածին եկեղեցու կից սրահում «Մանանա» երիտասարդական ծրագրի հերթական հանդիպմանը երիտասարդների հետ զրուցեց Մայր Աթոռ Սուրբ էջմիածնի միաբան Արսեն սարկավագ Զոհրաբյանը:
Հոգեւորականի խոսքով` Սուրբ Գրքի հենց առաջին գլխում տեսնում ենք, որ կինն ընկերն է տղամարդու. նրանք մի ներդաշնակության մեջ են: Աստված ստեղծեց կնոջը, ասելով. «Լավ չէ, որ մարդը միայնակ լինի: Նրա նմանությամբ մի օգնական ստեղծենք նրա համար»: Մեկնաբանություններից մեկի համաձայն` Եվան չստեղծվեց Ադամի գլխից, որպեսզի նրանից ավելի վեր չլինի, չստեղծվեց ոտքերից, որպեսզի նրա ենթական, ստրուկը չլինի, այլ ստեղծվեց Ադամի կողոսկրից, որպեսզի միշտ նրա կողքին լինի եւ սրտին ավելի մոտ»,-ասում է հոգեւորականը:
Խոսելով տղամարդու եւ կնոջ հավասարության մասին` բարեշնորհ սարկավագը նշեց, որ հասարակության մեջ պետք չէ խտրականության ենթարկել կանանց, բայց պետք է հիշել նաև կնոջ և տղամարդու միջև բնական տարբերությունը: Եթե կարդում ենք Հին Կտակարանը, տեսնում ենք, որ այստեղ առավելապես ընդգծվում է տղամարդու դերի կարեւորությունը` նահապետական կարգերի ուժով, սակայն Սուրբ Գիրքը երբեք ետին պլան չի մղում կնոջը: Այստեղ հանդիպում ենք բազմաթիվ օրինակների, երբ կանայք են ղեկավարում Իսրայելը կամ կարևոր դեր են ունենում Իսրայելի կյանքում: Իսկ արդեն Նոր Կտակարանում մենք տեսնում ենք, որ Քրիստոս հավասար վերաբերմունք է ցուցաբերում և’ կանանց, և’ տղամարդկանց: Նա նույնիսկ մեծ առանձնաշնորհում է տալիս կանանց. Խաչելության պահին, երբ տղամարդիկ փախան, կանայք էին կանգնած Հիսուսի մոտ, հենց կանայք ստացան Փրկչի Հարության ավետիսը, Հիսուսին Հարությունից հետո առաջինը տեսնողը ևս կին էր:

15.11.2012

ՄԻ՛ ՎԱԽԵՑԻՐ, ԱՅԼ ՀԱՎԱՏԱ


«Առաւոտ լուսոյ, արեգակն արդար, առ իս լոյս ծագեա...»
Սուրբ Գայանե վանքի «Մանանան» գնում է Աստծո հետ հանդիպման` դեպի Մաստարա։ Ծարավ ենք սրտով և Աստծո ներկայությունը ավելի ուժեղ զգալու ցանկությամբ:
Ամբողջ ճանապարհին կարդում ենք սաղմոսներ, երգում հոգևոր երգեր, աղոթում, ավելի ջերմ զգում արդեն հարազատ դարձած մարդկանց և ավելի ուժեղ զգում այն մարդկանց բացակայությունը, ում հետ արդեն ընտանիք ենք դարձել ի շնորհիվ Մանանայի:
Մաստարայի Սուրբ Հովհաննես վանքը, որը ավելի քան 16  դար միավորել է քրիստոնիաներին, միավորում է նաև մեզ:

12.11.2012

Ի՞նչ է տալիս «Մանանա» ծրագիրը հայ երիտասարդին

Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածնի «Մանանա» երիտասարդական-քրիստոնեական ծրագիրը Հրեշտակապետաց տոնը հռչակեց «Մանանայի օր»: Տոնին ընդառաջ երեկ` «Մանանայի» անդամների մասնակցությամբ, կազմակերպվեց ուխտագնացություն` Զվարթնոց տաճարից դեպի Էջմիածնի Սրբոց Հրեշտակապետաց եկեղեցի, որտեղ մատուցվեց Սուրբ Պատարագ: Մեզ հետ զրույցում Ավանի «Մանանա» ծրագրի համակարգող Արթուր սարկավագ Արամյանը նշեց, որ ուխտերթը նպաստել է երիտասարդների հավատքի ամրապնդմանը եւ հնարավորություն ընձեռել նոր երիտասարդների ներգրավել դեպի եկեղեցի. «Մանանայի» դասերը հայ երիտասարդին հնարավորություն են տալիս ծանոթանալ հայ եկեղեցու դավանանքին, ծեսերին և առհասարակ` այն ամենին, ինչը կապված է հավատքի հետ: Կարեւոր է այն հանգամանքը, որ հանդիպումները անցկացվում ոչ որպես դաս, այլ` որպես զրույց, որի ընթացքում ցանկացած մեկը կարող է արտահայտվել եւ ներկայացնել իր կարծիքը»:

Հրեշտակապետաց տոնին կազմակերպված ուխտերթը հերթական անգամ միավորեց «Մանանայի» երիտասարդներին (ֆոտոշարք)

Այսօր Հայ Առաքելական եկեղեցին տոնախմբեց Ս. Հրեշտակապետաց տոնը, որը հայտարարվեց Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածնի «Մանանա» քրիստոնեական-երիտասարդական ծրագրի մասնակից բոլոր երիատասարդների ուխտի օր: Այդ առիթով Մանանա ծրագրի կազմակերպչական խորհրդի նախաձեռնությամբ Զվարթնոց տաճարից երիտասարդական ուխտերթ կազմակերպվեց` դեպի Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածնի Սրբոց Հրեշտակապետաց եկեղեցի: Այստեղ «Մանանայի» մասնակիցները ներկա գտնվեցին տոնի առիթով մատուցվող Ս. Պատարագի արարողությանը: Օրվա պատարագիչն էր Տ. Եղիա աբեղա Խաչատրյանը:
Aravot.am-ի հետ զրույցում Նորքի սուրբ Սարգիս եկեղեցու «Մանանա» ծրագրի պատասխանատու Ժորա սարկավագ Սարգսյանն ասաց. «Մանանա ծրագրի տարբերանշանում պատկերված են հրեշտակներ, որոնք Աստծո պատգամաբերներն են: «Մանանայի» երիտասարդն իր առաքելությամբ որոշ իմաստով ընդհանրություն ունի հրեշտակների հետ` Աստծո խոսքը լսելու և այն մարդկանց փոխանցելու առումով: Ուստի պատահական չէ, որ Հրեշտակապետաց տոնը հայտարարվեց «Մանանա» ծրագրի երիտասարդի ուխտի օր: Սրբոց Հրեշտակապետաց տոնը հրաշալի առիթ հանդիսացավ «Մանանայի» երիտասարդների համար` ևս մեկ անգամ համախումբ ու միասնական ոգով ջերմացնելու հավատքի զգացումը յուրաքանչյուրի սրտում, որը, վստահ եմ, պիտի արտահայտվի նաեւ նրանց առօրյա կյանքում, քանզի այն սիրտը, որը լցվում է աստվածային ուրախությամբ և սիրով, անկարող է պարփակվել եսակենտրոն զգացումով: Այն վաղ թե ուշ դուրս է հորդելու առաքինի ու աստվածահաճո գործերով»:

06.11.2012

ՀՐԵՇՏԱԿԱՊԵՏԱՑ ՏՈՆ՝ ՄԱՆԱՆԱՅԻ ՈՒԽՏԻ ՕՐ


Տերը վերևից հրաման տվեց ամպերին ու բացեց դռները երկնքի։ Եվ մանանա տեղացրեց նրանց վրայ որպես կերակուր։ Երկնքի հացը տվեց նրանց, մարդիկ հրեշտակների հացը կերան... (Սաղմ.  77:22-24) 

Դավթի սաղմոսի հրաշալի այս խոսքերը թեև հիշատակում են սրանից ավելի քան 3000 տարի առաջ հրեա ժողովրդի կյանքում տեղի ունեցած բոլորին քաջածանոթ պատմությունը, այնուհանդերձ ինչպես Աստվածաշնչի ցանկացած խոսք դրանք արդիական են դառնում նաև այսօր։

Փառք Աստծուն, որ ՄԱՆԱՆԱ երիտասարդական-քրիստոնեական ծրագիրը, հիրավի, հազարավոր երիտասարդների համար դարձել է աստվածճանաչողության կարևոր մի աղբյուր, որի ակունքն ու հիմքը Հայաստանյայց Առաքելական Սուրբ Եկեղեցին է՝ Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածին կենտրոնով։

Այսօր էլ Տերը աներևույթ մի հրամանով բացում է երկնքի դռներն ու ամպերը և հոգևոր կերակուրը՝ իմաստությունը, շնորհը, սերն ու օրհնությունը՝ որպես մանանա, լիառատ հեղում է երիտասարդների վրա։

Հետաքրքրական է, որ Սուրբ Գրքում մանանան անվանվում է «հրեշտակների հաց»։ Ամենևին պատահական չէ, որ ի հետևումն սաղմոսերգուի այս ակնարկի «ՄԱՆԱՆԱ» ծրագրի տարբերանշանում ևս պատկերված են հրեշտակներ, ովքեր խորհրդանշում են երիստասարդներին. չէ՞ որ հրեշտակները մշտապես երիտասարդ են, գործուն ու մշտաշարժ, Բարձրյալի կամքին հավատարիմ և միասնական։ Այսպես և ՄԱՆԱՆԱյի հրեշտակները տարբերանշանում ուս ուսի տված՝ միասնականորեն իրենց հայացքը հառել են դեպի Փրկչական Խաչը՝ իրենք իրենցով մի մեծ խաչ կերտելով։ Այս է ՄԱՆԱՆԱ ծրագրին մասնակից յուրաքանչյուր երիտասարդի կոչումը, այս է ծրագրի նպատակը, այս է քրիստոնյա ամեն երիտասարդի ուխտը։

2012թ. նոյեմբերի 10-ին Հայոց Եկեղեցին տոնախմբում է Սուրբ Հրեշտակապետների և երկնային զորությունների տոնը։ Այսուհետ այս տոնը պիտի դառնա ՄԱՆԱՆԱ ծրագրի մասնակիցների ուխտի օր՝ դեպի Սուրբ Էջմիածին, ուխտ, որի նպատակն է միասնությունը, աղոթքը, հոգևոր նորոգումը և զորացումը։ Այս հիանալի առիթով նոյեմբերի 10-ին ծրագրին մասնակցող յուրաքանչյուր երիտասարդի սիրով հրավիրում ենք մասնակցություն բերելու ուխտերթի, որը կմեկնարկի Զվարթնոց տաճարից և կավարտվի Սուրբ Էջմիածնի Սրբոց Հրեշտակապետաց մատուռում Սուրբ և Անմահ Պատարագի մասնակցությամբ։ Հավելյալ տեղեկությունների համար անցեք սույն հղումով:

Մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսի շնորհը, Աստծու սերը և 
Սուրբ Հոգու հաղորդությունը ձեզ հետ լինեն։ Ամեն 
(Բ Կորնթ. 13։13)։

ՄԱՆԱՆԱ երիտասարդական-քրիստոնեական ծրագրի
Կազմակերպչական խորհուրդ

01.11.2012

ԱՊԱՇԽԱՐՈՒԹՅԱՆ ԱՐԺԱՆԻ ԳՈՐԾԵՐ ԿԱՏԱՐԵՑԵՔ


Երևանից 15 կմ հեռավորության վրա գտնվող Աբովյան քաղաքի բարձունքում վեր խոյացած Էլարի Սուրբ Ստեփանոս եկեղեցին յուրաքանչյուր կիրակի իր շուրջն է համախումբում Հայ առաքելական եկեղեցու Մանանա ծրագրի երիտասարդներին:
«Մանանայի» շրջանակներում եկեղեցիներին կից սրահներում շաբաթը մեկ անգամ  կազմակերպվում են հանդիպում-քննարկումներ հոգևորականների և երիտասարդների միջև:
Այս կիրակի՝ հոկտեմբերի 28-ին, աբովյանցիները հյուրընկալել էին Երևանի Նոր Նորքի Ս. Սարգիս եկեղեցում գործող  Մանանա ծրագրի երիտասարդներին և միասին քննարկում էին Ապաշխարության խորհուրդը:
Եկեղեցուն կից փոքրիկ սրահում հավաքված մոտ 25 երիտասարդների ջերմ հայացքներն ու բարի մթնոլորտը մոռացնել էր տվել դեպի ձմեռը ձգվող աշնանային սառը և անհյուրընկալ օդը:
Կողք կողքի նստած քրիստոնյա երտասարդների հայացքներն ուղղված էին օրվա բանախոսին` բարեշնորհ Ժորա սարկավագ Սարգսյանին:

Զրույցի ընթացքում  Ժորա սարկավագը նշեց, որ ապաշխարել բառը ծագում է «աշխարել» բառից որ նշանակում է լացել, կոծել սեփական մեղքերի համար: Այս խորհուրդը որոշակի հանգրվանի վրա մարդու և Աստծո հանդիպումն է, որով մարդը ազատվում է նախկինում գործած մեղքերից՝ վերահաստատվելով աստվածային շնորհի մեջ:     
Ժորա Սարկավագը ցավով անդրադարձավ, որ ներկայիս դարաշրջանն առավել վտանգավոր է մարդու ոգու համար:  Այս ճշմարտության գիտակցումը զգաստության կոչ է բոլորին` ճշմարիտ ու կատարյալ կյանքով ապրելու համար: Խորթ և անիրական չպետք է թվա կատարյալ կյանքով ապրելու մարդու կարողությունը, քանզի ինչպես Սուրբ Գրիգոր Նյուսացին է ասել` «Կատարյալ կյանքն այն կյանքն է, որի առաջընթացը դեպի կատարելություն չի սահմանափակվում ոչ մի սահմանով»:

26.10.2012

Քրիստոսի մասին վկայում են թե’ ավետարանիչները, թե’ ոչ քրիստոնյա պատմիչները

Բարի հովիվը.
որմնանկար Հռոմում գտնվող կատակոմբում, 250թ
.

Հիսուս Քրիստոսի երկրային կյանքի օրերի մասին մեզ պատմում են Ավետարանական էջերը. սակայն կա՞ն արդյոք պատմական այլ աղբյուրներ, որոնք եւս  հիշատակում են Քրիստոսին: Ահա այս մասին  Մալաթիայի Սբ. Աստվածածին եկեղեցու կից սրահում «Մանանա» երիտասարդական ծրագրի հերթական հանդիպմանը  երիտասարդների հետ զրուցեց Մայր Աթոռ Սուրբ էջմիածնի միաբան Ներսես սարկավագ Ղազարյանը: Նա նշեց, որ Քրիստոսի մասին առաջին կանոնակարգված, ինչպես նաեւ հավաստիության առումով առավել վստահելի աղբյուր է հրեա պատմիչ Հովսեփիոս Փլաբիոսի աշխատությունը` «Հրեական հնեագրությունները»: Այն Սուրբ Գրքից հետո կարելի է համարել նաեւ որպես  սկզբնաղբյուր` հրեաների պատմության ուսումնասիրության համար: Քրիստոսի մասին Փլաբիոսը գրում է. «Ահա այդ ժամանակներում հայտնվում է Հիսուս` մի իմաստուն անձ, որին, եթե իհարկե, կարելի է մարդ համարել: Նրա բնությունն ու արտաքին տեսքը մարդկային էր, բայց նրա ներկայությունը` վերերկրային: Նա հրաշքներ էր գործում վերերկրային ուժի միջոցով: Ոմանք ասում են, որ նա մեր առաջին օրենք տվողն է` մահացածներից հարություն առած, մյուսները` կարծում, թե նա Աստծուց է ուղարկված:… Նրան բազում ծառաներ ու պարզ ժողովուրդ էր հետեւում:… Նա բազում հրաշքներ գործեց, սովորեցրեց նրանց, ովքեր ուրախությամբ ընդունեցին ճշմարտությունը: …Իրեն սիրող անձինք ասում էին, որ մահվանից հետո Քրիստոս երրորդ օրը հայտնվել  է իրենց, ինչպես որ մարգարեությունների մեջ է գրված: Քրիստոսին հետեւողներն իրենց նրա անունով կոչեցին` քրիստոնյաներ»: Անհրաժեշտ է նշել, որ Հովսեփիոսը փարիսեցի էր (Մովսիսական կրոնը բառացիորեն մեկնող, ի ցույց բոլորի   իրենց սուրբ և բարեպաշտ անձինք ներկայացնողներ) այս իսկ պատճառով նրա գործում Քրիստոսը ոչ թե Փրկիչ Աստված է, այլ նոր աղանդի առաջնորդ. եւ ահա նրա վերջին միտքը Քրիստոսի մասին. «Դեռ մինչեւ օրս չեն դադարել նրա աղանդի հետեւորդներն իրենց  Նրա անունով քրիստոնյաներ կոչելը»:

19.10.2012

«Չկա ճակատագիր. մենք ինքներս ենք կերտում այն՝ բարի կամ չար, լավ կամ վատ գործերով». Անդրանիկ սարկավագ Հովհաննիսյան


Մարդ էակին միշտ էլ հուզել է ճակատագրի գոյության խնդիրը: Կա՞ իսկապես ճակատագիր, թե՞ մարդն ունի ազատ կամք եւ տերն է իր գործերի, իշխանություն ո՞ւնի դրանք անելու կամ չանելու: Ահա այս թեմայի շուրջ «Մանանա» երիտասարդական ծրագրի շրջանակներում հերթական կիրակի օրը զրույց ծավալվեց Մալաթիայի Սբ. Աստվածածին եկեղեցու կից սրահում: Օրվա բանախոսն էր Մայր Աթոռ Սուրբ էջմիածնի միաբան Անդրանիկ սարկավագ Հովհաննիսյանը: Բարեշնորհ սարկավագը նշեց, որ  ճակատագիրը բացատրվում է որպես գերագույն նախասահմանություն` յուրաքանչյուրիս կյանքի մաս, որ անհնար է փոխել, ինչպես գրում է Մուրացանը. «Մարդկային ձեռքը չի կարող ջնջել այն ճակատագիրը, որ գծագրել է հավիտենական ձեռքը»: Այս ամենը, սակայն,   հակադրվում է ազատ կամքի հասկացությանը: Ճակատագրի իրական լինելն ընդունելու դեպքում խախտվում են նաեւ բարոյականության հիմքերը.  եթե կա ճակատագիր, ուրեմն` մարդն այլեւս պատասխանատու չէ իր գործողությունների համար: Նրա բոլոր արարքներն ի վերուստ որոշված են եւ, հետեւաբար, մեղքերի, հանցանքների ողջ պատասխանատվությունն ընկնում է ճակատագիրը հաստատողի, այլ ոչ մարդու վրա:

31.07.2012

ԱՅՆՏԵՂ, ՈՒՐ ԱՍՏՎԱԾ ԷՐ...


Այնտեղ, ուր Աստված էր…
Տաթևում…

Այնտեղ նաև ես էի…
Այնտեղ բոլորն իմ մեջ էին ու ես բոլորի…
Այնտեղ Աստված մեզ այնքա՜ն մոտ էր…
Նստած էր մեր կողքին, երգում էր մեզ հետ, ժպտում, կատակում, արտասվում մեզ հետ հավասար…

Այնտեղ իմ հայրենիքն էր… սիրտը հայրենիքիս… գեղեցկությունը, վեհությունը, իմաստությունը, խիղճը…
Այնտեղ մարդիկ էին Աստծո մարդիկ, որոնք բացում էին մեր աչքերն ու հոգին, որոնք ներողություն և օգնություն էին խնդրում մեզ համար, որոնք աղոթում ու ապրում էին մեզ համար:
Այնտեղ այն աչքերն էին պսպղուն, մաքու՜ր , մանկական, անմեղ…
Այնտեղ լույսն էր, խաղաղությունը, հանգստությունը, սերը…
Երանի հոգիս հավերժ մնար այնտեղ…

Այնտեղ, ուր Աստված էր…
                                       Տաթևում…

27.06.2012

Իմ սիրելի Տաթև… Կարոտում եմ քեզ…


Իմ սիրելի Տաթև,
Նոր եմ հետ վերադարձել, բայց արդեն իսկ կարոտում եմ քեզ: Դու դիմավորեցիր ինձ քո  թաց համբույրով: Սպասումի արցունքները անձրևի տեսքով նետեցիր  դեմքիս  և հաղորդակից դարձրեցիր ինձ քո տխրությանը: Օր օրի դանդաղ քանդվող քո պատերի ներսում է, որ նորից ի հայտ եկան իմ թաց աչքերը ու ես ինձ այնքան անզոր զգացի քո ուժի առաջ՝ թեև հոգնած, բայց և հզոր: Չնայած քո անսահման տխության և արցունքների, դրանք արագ մաքրեցիր քո դեմքից և գիշերը փայլեցիր ամենապայծատ աստղերով, իսկ չորս  անքուն ուխտավորների կեսգիշերային զրույցը քո եկեղեցու հատակին դարձրեցիր պարզապես ասվածային: Քեզ մոտ է, որ ապրում է լռությունը. լռություն, որի մեջ է միայն ու միայն լսվում Աստծո խոսքերը: Իսկ մարդկային անտարբերությունը, որ սովորաբար ամենախորն է խոցում, քո պարիսպներից ներս այնքան չնչին է  դառնում ու անինաստ: Չկա ավելի գեղեցիկ գիշեր, քան այն մեկը քո սառը պատերի մեջ և Որոտանի` երբեք չվերջացող պատմությունների ներքո: Իսկ առավոտյան դու բացվեցիր իմ առաջ քո ամբողջ թարմությամբ, թեև մի փոքր մռայլ:

05.06.2012

ԱՂՈԹՔ, ԱՂՈԹՔ, ԱՂՈԹՔ...


Այն, ինչ կներկայացնեմ, իմ սուբյեկտիվ տպավորություններն են, սակայն վստահ եմ, որ ուխտագնացության բոլոր մասնակիցներն էլ ապրել են այդ:
Սկսեմ ճանապարհից: Կյանքումս երբեք այդպիսի ճանապարհ չէի գնացել: Մթնոլորտը տոգորված էր աղոթքներով և շարականներով, աննկարագրելի ջերմությամբ ու հավատով: Անվերջ տեղացող աղոթքները ապացույցն էին այն բանի, որ բոլորիս սրտում կա հավատ, հավատ, որ առաջնորդում է դեպի աշխարհի, մարդկանց փրկությունը: 
Ճանապարհին կանգ առանք Վայքի Սուրբ Տրդատ եկեղեցում: Աղոթեցինք: Աղոթքների մեջ մեզ առաջնորդում էին, իհարկե, Տեր Հուսիկն ու Վարազդատ սարկավագը: Նրանք էին, որ օգնեցին ուխտներս սրտերում հասնել մինչև Տաթևի վանք: Նրանց աղոթքներով եկեղեցին ասես մի պահ լցվեց անասելի ջերմությամբ: Մեր աղոթքներում միաձայն հայցում էինք Աստծուն, որ ի կատար ածվեն բոլորիս ուխտները, որ մարդիկ հավատով ու սիրով լցվեն միմյանց նկատմամբ, որ սերը լինի մարդկային հարաբերությունների հիմքը և սկիզբը: Այնուհետև շարունակեցինք մեր ճանապարհը դեպի Տաթև: Որքան էլ ճանապարհը երկար էր, այն զարմանալիորեն չէր հոգնեցնում մեզ, քանի որ յուրաքանչյուրս լցված էինք մի անասելի ավյունով, որը, վստահ եմ, արդյունքն էր մեր աղոթքների:

30.05.2012

ՀԱՆԴԻՊՈՒՄ ՏԱԹԵՎՈՒՄ

 Ձեզ որբ չեմ թողնի, կը գամ ձեզ մօտ։
Հովհ. 14:17

Ե ՞րբ պիտի գտնեմ Քեզ:  Մենք Քեզ կորցնում ենք… անվերջ կորցնում... կորցնում աղմուկի մեջ... մեր  մտքերի վազքի մեջ… մեր խոսքերի անիմաստության մեջ… մեր կամքի հիմարության մեջ…մենք Քեզ կորցնում ենք...
Ե ՞րբ պիտի գտնես ինձ… թեկուզ և բռնությամբ Քեզ մոտ բերես…
Շենուդա հայրապետի խոսքերը հիշեցի…«Եկ և ինձ մի սպասիր, որպեսզի չլինի թե Դու սպասես, և ես չգամ…»: Քեզ գտա Տաթևում: Կրկին գտա Քեզ:  Չգիտեմ որտեղ էի կորցրել, բայց գտա… երևի ես ինձնից Քեզ թաքցնում էի.. ավելի շուտ ինձ էի թաքցնում Քեզնից… Քեզ կրկին գտա: Ինչքան էի կարոտել Քեզ: Ես ոչինչ չարեցի.. Դու եկար ինձ մոտ…

29.05.2012

Լուսանկարներ. Ուխտագնացություն դեպի Հավուց թառ

Ուխտավորներն այցելեցին Հավուց Թառ

Նոր Նորքի Սուրբ Սարգիս եկեղեցու «Մանանա» ծրագրի նախաձեռնած ուխտագնացությունը դեպի Հավուց Թառի Սուրբ Ամենափրկիչ եկեղեցի մեկնարկային էր այս տարի: «Ուխտագնացությունը զորեղ միջոց է` հավատքի վերանորոգման և վերազարթոնքի, ներանձնական կյանքում հոգևոր խաղաղության վերահաստատման համար: Ամեն մի ուխտագնացության նպատակը սրտաբուխ աղոթքն է, ինչը սրբազան որևէ նպատակի համար ուխտ արած քրիստոնյայի հոգու խորքից առավել ջերմեռանդորեն է բխում և լսելի դառնում Աստծուն»,-«Առավոտի» հետ զրույցում ասաց Նոր Նորքի Սուրբ Սարգիս եկեղեցու «Մանանա» ծրագրի պատասխանատու Ժորա սարկավագ Սարգսյանը: 

17.05.2012

«ՄԱՆԱՆԱ»-Ն «ԻՋԱՎ» ՆԱԵՒ ԱՐԱՐԱՏԻ ՄԱՐԶՈՒՄ


Բյուրավան գյուղի Սուրբ Գրիգոր Լուսավորիչ եկեղեցու հարակից սրահում «Մանանա»-ի մասնակիցներին հյուրընկալել էր Տեր Ղազար քահանա Պետրոսյանը:
Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածնի միաբան Սամվել սարկավագի նախաձեռնությամբ եւ ուղեկցությամբ առաջին Մանանան Արարատի մարզ էր բերել Վարազդատ սարկավագը:
Զրույցի թեման էր` «Ո՞վ է քրիստոնյան»:
Մանանայի շրջանակներում առաջիկա հինգշաբթիներին կքննարկվեն նաեւ այնպիսի թեմաներ, ինչպիսիք են` «Երջանկությունը», «Սեր և սիրահարվածությունը», «Երազները և երազահանությունը», «Էվթանազիան», «Աղանդների մարտավարությունը», «Գուշակությունները և կախարդությունները», «Հրաշքները մեր օրերում» եւ այլն:
«Քրիստոնեությունը ընկալումը վերաժեւորման կարիք ունի որոշ քրիստոնյաների հոգիներում: Թյուր ընկալում է, թե քրիստոնեությունը խեղճերի կրոն է: Քրիստոնյան ոչ թե փնտրում գտնում է ուրախության օջախներ եւ ժամանակ առ ժամանակ իրեն երջանիկ զգում, այլ ինքն է հենց ուրախության աղբյուրը»,- զրույցի ընթացքում մասնավորապես ասաց Վարազդատ սարկավագը` խոսելով քրիստոնեության` որպես յուրաքանչյուրի կյանքն իմաստավորող ապրելակերպի մասին:

Բյուրավանի եկեղեցու Երիտասարդաց միության անդամները «Մանանա» ծրագրին բարի գալուստ էին մաղթել մեծ տորթի միջոցով, որի ճաշակումից հետո մեկնարկեց հանդիպման երկրորդ` հարցուպատասխանի փուլը:
Մասնակցում էին ինչպես Բյուրավանի, այնպես էլ Դվինի, Նշավանի եւ Մխչյանի եկեղեցիների Երիտասարդաց միությունների անդամները:

Գեղամ ՆՈՒՐԻՋԱՆՅԱՆ
Մխչյանի Սուրբ Հովհաննես Երիտասարդական միության պարբերական

03.03.2012

Երիտասարդության համար. «Մանանան» հոգևոր սնունդ է առաջարկում երիտասարդներին

Նոր Նորքի Սուրբ Սարգիս եկեղեցու լուսավոր սրահում ամեն կիրակի Հայ Առաքելական եկեղեցու հոգևորականները քրիստոնեական արժեքներին են հաղորդակից դարձնում եկեղեցու շուրջը համախմբված տարբեր սոցիալական խավերի, զբաղմունք ու հետաքրքրություններ ունեցող երիտասարդների: 

Երիտասարդներին ու հոգևորականներին միավորում է «Մանանան», որը Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածնի կողմից պատրաստված և Հայ Առաքելական եկեղեցու հոգևորականների միջոցով 2010-ից իրականացվող երիտասարդական-քրիստոնեական ծրագիր է` նպատակ ունենալով երիտասարդներին նրանց մատչելի լեզվով տալ հոգևոր կյանքին վերաբերող հարցերի պատասխանները: 

«Մանանայի» շրջանակներում եկեղեցիներին կից սրահներում շաբաթը մեկ անգամ կեսօրից հետո կազմակերպվում են հանդիպում-քննարկումներ հոգևորականների և երիտասարդների միջև: («Մանանան», ըստ Աստվածաշնչի, հրաշքով երկնքից իջած ուտելիք էր անապատում գտնվող իսրայելցիներին:)

«Շատերին թվում է, թե եկեղեցին վերամբարձ է խոսում, բայց «Մանանայի» շրջանակներում քննարկվող թեմաներն առնչվում են այնպիսի հիմնախնդիրների, որոնց մենք բախվում ենք ամեն օր, ուստի սա այն ծրագրերից է, որն օգնում է երիտասարդներին մոտենալ Հայ Առաքելական եկեղեցուն, ծանոթանալ քրիստոնեական սկզբունքներին»,- ասում է Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածնի միաբան Արսեն սարկավագ Զոհրաբյանը: 

«Մանանա» ծրագրի մտահղացման հեղինակ Մայր աթոռ Սուրբ Էջմիածնի միաբան Սեյրան սարկավագ Ղազարյանը կարծում է, որ չնայած Հայ Առաքելական եկեղեցու կողմից իրականացվող մի շարք ծրագրերին` երիտասարդությանը հոգևոր կյանքում ներգրավելն առաջնահերթ խնդիրներից է:

«Երիտասարդները միշտ էլ փնտրտուքների մեջ են ու շատ հաճախ գալիս են եկեղեցի, բազմաթիվ հարցեր տալիս, հենց այդ հարցերի շարանն էլ ստիպեց ինձ ստեղծել դրանց շուրջ քննարկումներ ծավալող մի ծրագիր, քանի որ վստահ եմ` երիտասարդներն իրենց հուզող գրեթե բոլոր հարցերի պատասխանները կարող են ստանալ մեր եկեղեցում` մեր եկեղեցականների օգնությամբ»,- ասում է Սեյրան սարկավագը:

Ծրագրի մեկնարկը տրվել է Մալաթիայի Սբ Աստվածածին եկեղեցում, այնուհետև «Մանանային» միացել են մի խումբ սարկավագներ, և, ծրագիրը, ընդլայնվելով, այսօր արդեն իրականացվում է Երևանի և Էջմիածնի 8 եկեղեցիներում` իր շուրջը համախմբելով շուրջ 500 երիտասարդի ու 20-ից ավել հոգևորականների: 

17-ամյա Սարգիս Թովմասյանը «Մանանայի» հետ հանդիպումից հետո սկսել է իր կյանքը բաժանել նախքան «Մանանան» ու «Մանանայից» հետո:

8 տարեկանում կորցնելով մորը և 12 տարեկանից թողնելով դպրոցը` Սարգիսը ստիպված աշխատել է ու օգնել ընտանիքին: Կյանքի հասցրած հիասթափություններից չարացած պատանին բազմիցս մտածել է ինքնասպանության մասին:

«Իմ կյանքը շատ դժվար էր, փոքր էի, շատ բան չէի հասկանում, ու կողքիս էլ հասուն, ուղղություն ցույց տվող մարդ չկար: Մի կողմից գայթակղություններն էին շատ, ալկոհոլը գրավում էր, մյուս կողմից էլ` վատ միջավայրս»,- ասում է Սարգիսն ու հիշում, որ հենց այդ դժվարին ժամանակահատվածում էլ իմացել է ծրագրի մասին:

«Մի պահ կարծես գիտակցությունս հետ եկավ, գնացի եկեղեցի, հենց այնտեղ էլ լսեցի «Մանանայի» մասին, որոշեցի այցելել, ու սկսվեց իմ «փրկության ճանապարհը», նույնիսկ մկրտվել եմ»,- ժպտալով ասում է Սարգիսը:

Ծրագիրը կոչվել է «Մանանա»` խորհրդանշելով այն հոգևոր սնունդը, որն անհրաժեշտ է յուրաքանչյուր հավատացյալ երիտասարդի` հոգեպես զորանալու և քրիստոնեական գիտելիքներով հարստանալու համար: 

Ծրագրի կազմակերպիչներից Ժորա սարկավագ Սարգսյանն ասում է, որ թեև հոգևոր սննդի կարիք ունեն բոլորը` անկախ տարիքից ու սեռից, սակայն քրիստոնեական դաստիարակությունն անհրաժեշտ է առաջին հերթին հենց երիտասարդներին, քանի որ նրանք ամենաշատն են հայտնվում կյանքի մարտահրավերների թիրախում:

«Այս զրույցների, քննարկումների ընթացքում երիտասարդների մեջ ձևավորվում են հոգևոր մտածելակերպ, հոգևոր գիտակցություն, որն աստիճանաբար վերածվում է հոգևոր կենսակերպի, ինչն օգնելու է երիտասարդին հետագայում իր կյանքը կառուցել ճշմարիտ ու հաստատուն արժեքների վրա»,- ասում է Ժորա սարկավագը:

«Մանանայի» կազմակերպիչներից տեր Հուսիկը ցավով նշում է, որ խորհրդային ժամանակաշրջանի 70 տարիների աթեիզմի ու ծնողների համապատասխան դաստիարակության պակասի հետևանքով այսօր երիտասարդների հոգևոր դաստիարակությունը թերի է:

«Քանի որ եկեղեցին սոսկ կառույց չէ ու հոգևորականները չեն, այլ հենց քրիստոնյա ժողովուրդն է, հետևաբար եկեղեցու հիմնական առաքելություններից է հավատացյալ ժողովրդի հետ շփումը, և այսօր եկեղեցին, թեկուզև նման ծրագրերի միջոցով, քայլեր է կատարում ժողովրդի մեջ մտնելու և իր զավակների հոգևոր կարիքները հոգալու համար»,- ասում է տեր հայրը` հավելելով, որ ծրագիրն իրականացվում է բացառապես հոգևորականների եռանդով, նվիրումով` առանց ֆինանսական ռեսուրսների:

«Մանանան» ակտիվորեն օգտագործում է նաև համացանցը ու «Ֆեյսբուք» սոցիալական ցանցի և բլոգի միջոցով փորձում է մեծացնել քրիստոնեության մասին տեղեկացվածությունը երիտասարդների շրջանում:


ԳՈՀԱՐ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ
«ԱրմենիաՆաուի» թղթակից