Այնտեղ, ուր Աստված էր…
Տաթևում…
Այնտեղ նաև ես էի…
Այնտեղ բոլորն իմ մեջ էին ու ես բոլորի…
Այնտեղ Աստված մեզ այնքա՜ն մոտ էր…
Նստած էր մեր կողքին, երգում էր մեզ հետ, ժպտում, կատակում, արտասվում մեզ հետ հավասար…
Այնտեղ իմ հայրենիքն էր… սիրտը հայրենիքիս… գեղեցկությունը, վեհությունը, իմաստությունը, խիղճը…
Այնտեղ մարդիկ էին Աստծո մարդիկ, որոնք բացում էին մեր աչքերն ու հոգին, որոնք ներողություն և օգնություն էին խնդրում մեզ համար, որոնք աղոթում ու ապրում էին մեզ համար:
Այնտեղ այն աչքերն էին պսպղուն, մաքու՜ր , մանկական, անմեղ…
Այնտեղ լույսն էր, խաղաղությունը, հանգստությունը, սերը…
Երանի հոգիս հավերժ մնար այնտեղ…
Այնտեղ, ուր Աստված էր…
Տաթևում…
